از جمله فضايل ويژه ي حضرت امام حسين عليه السلام و ديگر فرزندان عبدالمطلب اين است كه پيامبر گرامي صلي الله عليه و آله، دشمنانشان را از گرفتار شدن به لعنت خدا و افتادن در دوزخ بيم داده است.

عبدالله بن عباس از پيامبر خدا صلي الله عليه و آله نقل كرده است كه فرمود:

«اي فرزندان عبدالمطلب! همانا من از خدا براي شما سه چيز درخواست كرده ام:

اول اين كه هر كس از شما را كه قيام كند استوار بدارد و گمشده تان را راهنمايي كند. دوم اين كه به نادانتان بياموزاند و سوم اين كه شما را بخشنده، مهربان و بزرگوار گرداند. پس اگر كسي ميان ركن و مقام به عبادت بايستد و نماز بگزارد و روزه بگيرد، اما خداي - عزوجل - را در حال دشمني با خاندان محمد ديدار كند به دوزخ درمي افتد. [1] .

ابوسعيد خدري از پيامبر خدا صلي الله عليه و آله نقل كرده است كه فرمود:

«سوگند به خدايي كه جانم در دست اوست، هيچ كس ما را دشمن نمي دارد مگر اين كه خدا او را به آتش درمي افكند.» [2] .

همو از حضرت رسول صلي الله عليه و آله نقل كرده است كه فرمود:

«هر كس با ما خاندان دشمني بورزد منافق است.» [3] .


نيز نقل كرده است كه در زمان پيامبر خدا صلي الله عليه و آله شخصي كشته شد. حضرت منبر رفت و فرمود:

«آيا مي دانيد اين شخص چه كسي از شما را كشته است؟» گفتند: «نه!» فرمود: «سوگند به كسي كه جانم در دست اوست! اگر آسمانيان و زمينيان بر كشته ي مؤمني گرد آيند و بدان قتل رضايت دهند، خدا - عزوجل - همگي ايشان را در آتش مي افكند! سوگند به آن كه جانم در دست اوست! هيچ كس ما خاندان را دشمن نمي دارد، مگر اين كه خداي - عزوجل - او را به صورت در آتش مي اندازد!» [4] .

علقمه از عبدالله (بن عباس) در اين باره چنين نقل كرده است:

حضور پيامبر خدا صلي الله عليه و آله در مسجد ايشان نشسته بوديم كه حضرت فاطمه عليهاالسلام در حالي كه حسن و حسين با وي بودند نزد پيامبر صلي الله عليه و آله آمد و علي عليه السلام نيز پس از آنان وارد شد. پيامبر خدا سر را بلند كرد و به آنان نگريست و گفت: «هر كس اينان را دوست بدارد، مرا دوست مي دارد و هر كس اينان را دشمن بدارد مرا دشمن مي دارد.» [5] .