برخي از مصائب و اندوههاي ام المصائب حضرت زينب عليهاالسلام:

1- گفتگوي حر با برادرش و وادار نمودن آن حضرت به فرود آمدن در آنجا.

2- اندك بودن اصحاب و ياران برادرش و زياد بودن لشكر دشمن.

3- برخي از كساني كه همراه امام حسين عليه السلام بودند با آگاه شدن از شهادت مسلم و هاني پراكنده شدند.

4- زنان هنگام رسيدن به كربلا ترسان و نگران بودند.

5- تشنه بودن خود و اهل بيت و جلوگيري از برداشتن آب.

6- مدارا كردن با كودكاني كه هنگام تشنگي گريه مي كردند.

7- بر روي برادر نگاه مي كرد مي ديد آن حضرت افسرده است.

8- به ميدان رفتن برادران و پسر برادران و پسر عموها و ياران، و كشته شدن آنها.

9- شهادت دو فرزندش محمد و عون.

10- تنها ماندن برادرش امام حسين عليه السلام و احاطه دشمنان.

11- آمدن ذوالجناح به خيام بدون امام.

12- زماني كه در گودي قتلگاه شمر ملعون را بر سينه برادر ديد.

13- ديدن سر برادر بالاي نيزه.

14- غارت و چپاول خيمه ها و ترس كودكان.

15- هنگاميكه لشكر براي آتش زدن خيمه ها پيشي مي گرفتند و مي گفتند: احرقوا بيوت الظالمين.

16- بعد از آتش سوزي كودكان آواره بيابان شدند.

17- گذشتن از قتلگاه و ديدن جسد شريف برادر كه بر روي زمين افتاده است.


18- سوار كردن اطفال و زنان بر شترها.

19- مدارا نمودن با امام سجاد عليه السلام كه سخت مريض و ناتوان بود.

20- بستن پاي امام سجاد عليه السلام زير شتر.

21- به اسيري بردن زنان و كودكان.

22- زدن تازيانه بر زنان و كودكان.

23- شماتت اعداء.

24- ديدن سر برادر در طشت و چوب خيزران كه بر لبهاي مبارك زده مي شد.

25- حضور در مجلس يزيد و صحبت كردن با آن ملعون.

26- شهادت حضرت رقيه عليهاالسلام.

27- گرسنگي خود و ديگر زنان در ايام اسارت.

28- ورود به مدينه و بازگو كردن خبر شهادت امام حسين عليه السلام به رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم و مادرش فاطمه زهرا عليهاالسلام و برادرش امام حسن عليه السلام و ام البنين. [1] .