روزي كه جناب عباس متولد شد حضرت علي عليه السلام او را خواست، اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپ او گفت و او را عباس ناميد...

گاهي قنداقه ي عباس را مي گرفت و آستين دست كوچك اين كودك شيرخوار را بالا مي كرد و بازوي او را مي بوسيد و گريه مي كرد.

ام البنين ازسبب گريه پرسيد. فرمود: در ياري برادرش حسين دستش را قطع مي كنند و من بر آن روز گريانم. [1] .