حضرت عباس چنان خوش قيافه و زيباروي بود كه او را «ماه بني هاشم» مي گفتند. و قامت رشيدش چنان بود كه چون بر اسبان بزرگ سوار مي شد هر دو پاي مباركش به زمين مي رسيد.

مرحوم ميرزا رضا قلي خان در «مظاهر الأنوار» مي نويسد: حضرت ابوالفضل عليه السلام قامتي بلند و بازوهائي دراز داشته، و گويند: چون بر اسبهاي قوي مي نشست، و پا در ركاب مي نمود زانوهاي او به حوالي گردن اسب مي رسيد، و او مظهر جلال و جبروت حضرت


كردگار بود. و در شجاعت و مناعت بعد از حضرت (امام حسن عليه السلام) و امام حسين عليه السلام سرآمد اولاد حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام، و سپهسالار و علمدار مظلوم كربلا بوده است [1] .