مادر آن جناب فاطمه دختر حزام كلابيه بود، كه بعدها به ام البنين معروف شد.

مورخين نوشته اند كه حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام به برادر خود عقيل فرمود: تو به انساب عرب آشنا مي باشي، زني از تبار دلاوران براي من اختيار كن تا از او فرزندي شجاع و دلير به دنيا آيد (كه سالار شهيدان حسين عليه السلام را در كربلا ياري كند).

عقيل فاطمه كلابيه را براي آن حضرت برگزيد، كه قبيله و خاندانش در شجاعت بي مانند بود.

آن جناب او را تزويج نمود و از او چهار پسر متولد شد، كه بزرگترين آنها حضرت عباس بود و بعد عبدالله و جعفر و عثمان متولد شدند. [1] .

و لذا چون شمر ملعون به كربلا آمد، عباس و برادران او را خواست و گفت: خواهر زادگان من كجايند (برايشان امان نامه آورده بود) جوابش ندادند.

حضرت سيدالشهداء عليه السلام فرمودند: جواب او را بدهيد هر چند مرد فاسقي است، زيرا دائي شما مي باشد. كه ما جريان آن را در روز تاسوعا نقل كرديم.

ام البنين كه ايماني استوار و صفاتي نيكو داشت و به مقام شامخ اهل بيت عليهم السلام آگاه


بود و به آنها علاقه زيادي داشت، چهار جوان خود را در دفاع از امام زمان خود به كربلا فرستاد، و مصيبت آنها را مقايسه با شهادت فرزند زهرا عليهاالسلام سهل مي شمرد.

و درباره ي جلالت و بزرگي او گفته اند:

هنگاميكه بشير به مدينه طيبه آمده و او را از مرگ يكي از چهار فرزندش آگاه ساخت، ام البنين گفت:

«ما معناه؟ أخبرني عن أبي عبدالله الحسين عليه السلام، فلما نعي اليها الأربعة، قالت: قد قطعت نياط قلبي. أولادي و من تحت الخضراء كلهم فداء لابي عبدالله الحسين عليه السلام، أخبرني عن الحسين عليه السلام»

«مقصود از اين خبر چيست؟ مرا از ابا عبدالله الحسين عليه السلام آگاه ساز. چون بشير او را مرگ چهار فرزندش آگاه نمود، گفت: رگ دلم را پاره كردي، فرزندانم و هر كسي كه زير آسمان كبود است، فداي ابي عبدالله الحسين عليه السلام، مرا از حضرت حسين عليه السلام آگاه ساز» [2] .