براي حضرت سيدالشهداء عليه السلام غلام تركي بود، در نهايت صلاح و سداد و قاري قرآن.

آن غلام باوفا بعد از رخصت، مقابل لشكر آمد، رجز خوانده حمله كرد و بسياري از آن نامردان را كشت.

هفتاد نفر از سيه رويان را به درك فرستاد، تا اينكه به زمين افتاد. حضرت امام حسين عليه السلام بالاي سرش آمد، و بر او گريست و صورت مبارك بر روي آن سعادتمند گذاشت. آن غلام چشم گشود چون نگاهش به آن حضرت افتاد تبسمي كرد و مرغ روحش به بهشت پرواز نمود. [1] .

نقل شده كه چون اجازه خواست آن حضرت فرمود: تو را به فرزندم زين العابدين بخشيده ام از او اذن بير. غلام خدمت آن بزرگوار آمد و جريان را گفت.

امام سجاد عليه السلام فرمودند: تو را آزاد كردم، مختاري.

غلام به خدمت حضرت امام حسين عليه السلام برگشت و كيفيت را عرض كرده مرخص شده به خيمه هاي حرم آمد، و از آنها خواست اگر تقصير كرده حلال كنند و وداع كرده به ميدان رفت... [2] .