1- عبدالله بن سنان گويد: از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مي فرمودند:

«قبر الحسين بن علي صلوات الله عليه عشرون ذراعا في عشرين ذراعا مكسرا روضة من رياض الجنة، و منه معراج الملائكة الي السماء، و ليس من ملك مقرب و لا نبي مرسل الا و هو يسئل الله أن يزوره، ففوج يهبط و فوج يصعد».

«قبر حسين بن علي عليهماالسلام بيست ذراع در 20 ذراع مكسرا [1] باغي از باغهاي بهشت و محل صعود ملائكه به آسمان است. و هيچ ملك مقرب و نبي مرسلي نيست مگر آنكه از خداوند مي خواهد تا آن حضرت را زيارت كند، پس گروهي از آنها (براي زيارت) پايين مي آيند و فوجي بالا مي روند» [2] .

2- فضل بن يحيي از پدرش از امام صادق عليه السلام نقل مي كند كه حضرت فرمودند: زيارت كنيد كربلا را و آن را ترك نكنيد، همانا زمين كربلا بهترين اولاد انبياء را در بر


گرفته است.

آگاه باشيد كه ملائكه هزار سال قبل از اينكه جدم حسين عليه السلام در آنجا دفن شود كربلا را زيارت كردند،

«و ما من ليلة تمضي الا و جبرئيل و ميكائيل يزورانه».

«و هيچ شبي نمي گذرد مگر اينكه جبرئيل و ميكائيل آن را زيارت مي كنند».

پس بكوش اي يحيي، كه جايت در آنجا خالي نماند. [3] .

3- امام صادق عليه السلام فرمودند: زمين كعبه (به خود افتخار كرد و) گفت: كيست مانند من! در حالي كه خداوند خانه ي خويش را بر روي من بنا نمود، و مردم از راههاي دور به جانب من مي آيند، و من حرم خدا و محل امن او شده ام.

پس خداوند به او وحي نمود كه ساكت باش، سوگند به عزت و جلالم كه فضيلت تو در مقايسه با آنچه به زمين كربلا عطا نموده ام، نيست مگر به مقدار رطوبتي كه يك سوزن به هنگام فرورفتن در دريا به خود مي گيرد، و اگر خاك كربلا نبود تو را فضيلت نمي دادم، و اگر نبود آن كسي كه سرزمين كربلا او را دربر گرفته ترا نمي آفريدم، و آن «خانه» را كه به آن مي بالي نمي آفريدم.

پس آرام، خاموش، سربزير، متواضع، خاضع و خاشع باش، هرگز به زمين كربلا فخرفروشي مكن، وگرنه تو را در زمين فرومي برم و در آتش جهنم سرنگونت مي نمايم. [4] .

علامه بحرالعلوم در قصيده ي معروف خود به اين حديث اشاره كرده مي فرمايد:



و من حديث كربلا والكعبة

لكربلا بان علو الرتبة



از حديث (مفاخره ي) كعبه و كربلا برتري رتبه و شأن كربلا ظاهر شد [5] .


4- امام باقر عليه السلام فرمودند: خداوند متعال بيست و چهار هزار سال پيش از خلقت كعبه، زمين كربلا را آفريد، و آن را مقدس و مبارك قرار داد.

پيش از آنكه خداوند موجودات را خلق نمايد اين زمين پاك و پاكيزه و مبارك بود، و هميشه اينطور خواهد ماند، تا اينكه خداوند آن را بهترين زمين در بهشت، و بهترين منزل و مسكني كه اوليايش را در بهشت در آن ساكن مي گرداند قرار دهد. [6] .

5- امام صادق عليه السلام فرمودند: حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام از شهر خارج شده، با عده اي سير مي كردند. يكي دو ميل به كربلا مانده آن جناب از رفقاي خود پيشي گرفت و خود را به قتلگاه شهداء رسانيد.

سپس فرمود: دويست پيامبر و دويست وصي پيامبر و دويست سبط در اينجا از دنيا رفته اند، كه همگي بدست پيروانشان شهيد شده اند.

پس آن بزرگوار در حالي كه سوار بر قاطر خود بودند، پا از ركاب خارج كرده، در آنجا طواف مي كردند و مي خواندند:



مناخ ركاب و مصارع شهداء لا يسبقهم

من كان قبلهم و لا يلحقهم من أتي بعدهم



محل پياده شدن سواران و بر زمين افتادن شهيداني است كه از گذشتگان كسي از آنها جلو نيفتاده، و از آيندگان كسي به مقام آنها نخواهد رسيد [7] .

6- ابوهاشم جعفري گويد: من و محمد بن حمزه به خدمت ابوالحسن امام هادي عليه السلام وارد شديم كه از آن حضرت به خاطر بيماري كه داشت عيادت كنيم. پس آن جناب به ما فرمودند: عده اي را با خرج من به حائر بفرستيد (كه براي من دعا كنند).

چون از نزد آن بزرگوار بيرون رفتيم، محمد بن حمزه به من گفت: آن حضرت


مي فرمايند: عده اي را به حائر حسيني بفرستيم در صورتي كه خود بمنزله ي آن كسي است كه در حائر است!

ابوهاشم گويد: من برگشتم و سخن او را بازگو كردم، آن جناب فرمودند: اينگونه نيست كه او مي گويد، همانا (دعاي من مستجاب است لكن) براي خداوند مواضعي است كه دوست دارد در آنجا عبادت شود، و حائر حسين عليه السلام از آن محلهاست. [8] .

مرحوم ابن قولويه دو حديث ديگر به همين مضمون - با تفصيل بيشتري - از امام هادي عليه السلام روايت كرده است. [9] .

7- امام صادق عليه السلام فرمودند: همانا خاك حائر حضرت حسين عليه السلام شفاء از هر درد، و امان از هر خوفي مي باشد. [10] .

8- امام صادق عليه السلام فرمودند: سجده بر تربت قبر حضرت حسين عليه السلام تا (طبقه ي) هفتم زمين نورافشاني مي كند. و كسي كه تسبيح تربت با او باشد جزء تسبيح گويان نوشته مي شود اگر چه با آن تسبيح نگويد [11] .

غير از آنچه گذشت، احاديث بسياري در فضيلت زمين كربلا و تربت حسيني و استشفاء از آن و كيفيت اخذ و نگهداري تربت و ادعيه مربوط وارد شده است كه جمع آنها كتابي مستقل مي شود، و ما نمونه اي از آنها را بطور خلاصه يادآور مي شويم. براي تحقيق و آشنائي بيشتر مي توانيد به مصادر مراجعه فرمائيد: [12] .


1- زمين كربلا اشرف از كعبه است.

2- اين زمين را خداوند 24 هزار سال پيش از كعبه آفريد، و آن را مبارك و پاكيزه قرار داد.

3- پيش از شهادت آن سرور دويست نبي و دويست وصي و دويست سبط - كه همگي شهيد شده اند - در آن سرزمين دفن شده اند.

4- اين زمين هميشه مبارك و پاكيزه بود و خواهد بود، بلكه پاك ترين بقعه روي زمين، و حرمت آن از همه جا بيشتر است.

5- باغي از باغهاي بهشت است.

6- بهترين زمين در بهشت و بهترين منزل و مسكني خواهد بود كه اولياء خدا در بهشت در آن ساكن مي شوند. مأخذ اين موارد از احاديث گذشت.

7-همانطور كه ستاره ي درخشان [زهره] در بين ستارگان براي اهل زمين مي درخشد، زمين كربلا در بين باغهاي بهشت مي درخشد و چشمان همه ي اهل بهشت را خيره مي كند، و آن زمين ندا مي كند:

«أنا أرض الله المقدسة الطيبة المباركة التي تضمنت سيدالشهداء و سيد شباب أهل الجنة».

«منم آن زمين مقدس، پاك و مباركي كه جسد حضرت سيدالشهداء و سيد جوانان اهل بهشت را دربر دارم» [13] .

8- دفن كردن ميت در آن سرزمين سبب مي شود بدون حساب داخل بهشت گردد.

مرحوم نوري در چندين خواب در فضيلت مدفون شدن در زمين كربلا و عظمت تربت سيدالشهداء عليه السلام نقل كرده است، از آن جمله:

از استاد كل علامه بهبهاني نقل مي كند كه گفت: حضرت ابا عبدالله الحسين عليه السلام را


در خواب ديدم، عرض كردم: اي سيد و مولاي من، آيا از كسي كه در جوار شما دفن شده سؤال مي كنند؟

فرمودند: كدام ملك جرئت دارد كه از او سؤال كند؟! [14] .

9- هرگاه ملائكه بهشت به زمين نازل شوند حورالعين از آنها خواهش مي كنند تا تسبيح و تربت قبر حسين عليه السلام را براي آنها هديه ببرند. [15] .

10- مستحب است حنوط ميت را با تربت آن سرور مخلوط كنند، و چون او را در قبر مي گذارند همراه او تربت دفن نمايند، و در مقابل صورتش بگذارند. [16] .

11- مستحب است سجده كردن بر آن تربت مقدس كه در احاديث وارد شده حجابهاي هفتگانه را پاره مي كند. [17] .

12- سجده اي كه بر تربت قبر حسين عليه السلام انجام پذيرد تا زمين هفتم نورافشاني مي كند. [18] .

13- به كسي كه تسبيح تربت با او باشد ولو تسبيح نمي گويد، به او ثوابش داده مي شود، و جزء تسبيح گويان نوشته مي شود. [19] .

14- خوردن خاك و گل حرام، و مانند خوردن مردار و خون و گوشت خوك است، مگر تربت آن حضرت به قصد استشفاء كه خداوند شفاي هر دردي را در آن قرار داده، با شرائطي كه در جاي خود ذكر شده است. [20] .

15- اگر كسي با تسبيح تربت استغفار كند، هفتاد برابر به او پاداش مي شود. [21] .


16- همراه داشتن آن خاك مطهر سبب أمن از ترس است اگر به اين نيت بردارند [22] .

17- مستحب است كام طفل را با آن خاك بردارند تا در امان باشد. [23] .

19- كربلا بقعه ي مباركي است كه در قرآن ياد شده، چنانكه امام صادق عليه السلام در تفسير آيه ي 30 از سوره ي قصص فرمودند: منظور از «شاطي ء الواد الأمين) كه خداوند در قرآن فرموده «فرات»، و منظور از (البقعة المباركة) همان «كربلا» مي باشد. [24] .

20- جميع ملائكه اين خاك مقدس را در آسمان بو كرده، از آن تبرك جسته، و بر قاتلان حضرت و پيروان شان لعنت فرستاده اند. [25] .