(طبري) ابومخنف گفت؛ حديث كرد براي من فضيل بن خديح كندي كه يزيد بن زياد مكني به ابي الشعثاء از بني بهدله بر سر زانو نشست پيش روي امام عليه السلام صد تير افكند، همه به هدف رسيد مگر پنج تير و او تيراندازي ماهر بود و هر تير كه افكند مي گفت:



انا بن بهدله

فرسان العرجله



يعني: من پس بهدله هستم، آنها سوارند و ديگر مردم پياده.

حسين عليه السلام دعا مي كرد: «اللهم سدد رميته و اجعل ثوابه الجنة».

خدياا! تيرهاي وي را به آماج رسان و پاداش او را بهشت گردان.

و چون تيرها را بيكفند برخاست و گفت: از يان تيرها تنها پنج تن بر زمين افتاد و مرا محقق آيد كه پنج تن بكشتم و از كساني بود كه اول كشته شد و رجز او اين بود:



انا يزيد و ابي مهاجر

اشجع من ليث بغيل خادر



يا رب اني للحسين ناصر

و لابن سعد تارك و هاجر



و اين يزيد بن زياد مهاجر از آنها بود كه با عمر سعد آمده بودند و چون شروط حسين عليه السلام را رد كردند، به جانب او شتافت و كارزار كرد تا كشته شد.