از جمله علي بن عباس بن حسن بن علي بن ابيطالب عليه السلام است. كه كنيه اش ابوالحسن، و مادرش عائشه دختر محمد بن عبدالله بن عبدالرحمن ابن ابي بكر است.

علي بن عباس به بغداد رفت و در خفا مردم را به سوي خويش دعوت مي كرد و گروهي از زيديه دعوتش را پذيرفته و با او بيعت كردند، و چون اين خبر به گوش مهدي رسيد، او را دستگير ساخت و به زندان افكند. وي همچنان در زندان بود تا وقتي كه حسين بن علي صاحب فخ به نزد مهدي رفت و درباره او سخن گفت و از وي درخواست كرد كه علي بن عباس را بدو ببخشد. مهدي در ظاهر علي بن عباس را بخشيده آزاد كرد، ولي هنگامي كه خواست او را از زندان خارج كند مخفيانه دستور داد شربتي زهرآلود بدو بخورانند، و پس از اينكه علي بن عباس آن شربت را آشاميد (به سوي مدينه حركت كرد) و پيوسته بدنش لاغر مي گشت تا چون به مدينه رسيد گوشت بدنش ريخت، و استخوانهايش پديدار گشت و پس از چند روز (يا پس از سه روز) از دنيا رفت.