مادرش عايشه دختر طعمة بن جود است، عباس بن حسن يكي از دلاوران و جوانمردان بني هاشم بوده و ابراهيم بن علي بن هرمه در وصف او گويد:



لما تعرضت للحاجات واعتلجت

عندي و عاد ضمير القلب وسواسا



سعيت اني لحاجات و مصدرها

برا كريما لثوب المجد لباسا



هداني الله للحسني و وفقني

فاعتمت خير شباب الناس عباسا



قدح النبي و قدح من ابي حسن

و من حسين جري لم يحر حناسا



1. چون دست به حاجتي زنم و بسياري حاجات اندوه مرا به خود متوجه كند و در نتيجه باطن دل را وسوسه گيرد.

2. مي كوشم تا حاجات خود را به نزد مرد كريمي برم كه جامه مجد و شوكت به اندامش راست آمده است.

3. و خداوند در چنين وقتي مرا به نيكي راهنمايي و موفق كرده و از اين رو به نزد بهترين جوانمردان يعني عباس رو مي كنم.

4. تيري از تركش رسول خدا و تيري از تركش علي مرتضي و از حسين بيرون شد كه از هر شجاع و دليري كوتاه نيامد.

عمر بن عبدالله به سندش از عمران بن ابي فروه روايت كرده كه عباس بن حسن را همچنان كه در دهليز خانه اش بود دستگير ساختند، مادرش عايشه دختر طعمه كه شاهد جريان بود فرياد زد: بگذاريد تا يك بار او را ببويم و يك بار ديگر او را به سينه خود بفشارم، مأمورين گفتند محال است نه به خدا سوگند نمي گذاريم بلكه چنين پنداريم كه تو در اين جهان زنده نيستي.

و عباس بن حسن بيست و سوم رمضان سال صد و چهل و پنج، در سن سي و پنج سالگي در زندان منصور از دنيا رفت.