كنيه اش ابوالحسن و مادرش فاطمه بنت الحسين عليه السلام بود.

يحيي بن علي منجم از عمر بن شبه برايم حديث كرد و گفت: هر ابراهيم نامي كه پيش از اين از فرزندان علي عليه السلام گذشته است، كنيه شان ابوالحسن بوده است. احمد بن سعيد از يحيي بن حسن حديث كرده گويد: ابراهيم بن حسن از همه كس در زمان خود به پيغمبر خدا صلي الله عليه و آله شبيه تر بود.

عتكي و احمد بن سعيد به سندشان از عيسي بن عبدالله نقل نموده اند كه گفته است: هنگامي حسن بن حسن بر برادرش ابراهيم گذشت و ديد ابراهيم مشغول علوفه دادن به شتران خويش است، با ناراحتي بدو گفت: آيا شترانت را علوفه مي دهي با اينكه عبدالله بن حسن در زندان است؟ سپس به غلام (ابراهيم رو كرد) گفت: پاي بند شتران را باز كن، غلام به دستور حسن بن حسن عمل كرده پاي بند از پاي آنها برگشود، حسن فريادي بر آنها زد و همه شتران را رم داده شتران رفتند و ديگر اثري از آنها به دست نيامد.

و مرگ ابراهيم نيز در همان زندان هاشميه در سال صد و چهل و پنج اتفاق افتاد و هنگام مرگ شصت و هفت سال از عمرش مي گذشت، و او نخستين كسي بود كه از زندانيان زندان هاشميه در آنجا از دنيا رفت.

و اين هر سه (يعني عبدالله و حسن و ابراهيم) از فرزندان صلبي (و بي واسطه حسن مثني بودند كه در زندان كشته شده و از دنيا رفتند.

و محمد بن علي بن حمزه علوي گفته است كه به همراه اين سه تن، ابوبكر بن حسن ابن حسن نيز در زندان كشته شد، ولي من اين سخن را از ديگري جز او نشنيده ام، گذشته از اين نشنيده ام كه هيچ يك از دانشمندان علم انساب فرزندي كه كنيه اش ابوبكر باشد در زمره فرزندان حسن بن حسن ذكر كرده باشد.

و همراه اينان جمع ديگري را نيز از مدينه به كوفه آوردند ولي هيچ يك از آنان كشته نشدند و منصور پس از كشته شدن محمد و ابراهيم آنها را آزاد كرد، و از آن جمله بودند: 1. جعفر بن حسن بن حسن 2. پسرش حسن بن جعفر. 3. موسي بن عبدالله بن حسن؛ 4. داود بن حسن 5 و 6. سليمان و عبدالله پسران داود بن حسن؛ 7و 8. اسحاق و اسماعيل پسران ابراهيم و حسن.

و محمد بن علي بن حمزه گفته است: اسحاق و اسماعيل جزء كساني بودند كه در زندان به قتل رسيدند ولي گفته ديگران (كه گويند: آن دو آزاد گشتند) در نزد من صحيح تر است.

اكنون مي پردازيم به كساني كه در زندان هاشميه به قتل رسيدند.