بدان كه وجود موجودات دليل بر وجود موجد مكونات باشد. و اين استدلال از معلول به علت است. و ارباب عرفان آن را «سفر من الخلق الي الحق» نامند و برهان آن خوانند. ليكن اعلي درجه ي عرفان استدلال از صانع به مصنوع و از علت به معلول و آن را برهان «لم» و «سفر من الحق الي الخلق» گويند. بنا بر اول از آن جائي كه ائمه ي معصومين در مراتب امكانيه و سلاسل صعوديه و اقواس نزوليه اشرف و اكمل و افضل مي باشند، فلذا مظاهر اسماء حسني و صفات عليا گرديدند و اوصاف حضرت واجب الوجود به ايشان سمت بروز و ظهور يافت. پس نظر به مقتضاي «سبقت رحمته غضبته» اولياء نيز بايد رحمت ايشان سبقت داشته باشد بر غضب ايشان. فلذا لشكر حر را جنب شهادت مآب سيراب [كرد] تا اتمام حجت فعليه و قوليه هر دو به عمل آيد.