در كتاب «مطالب السؤال»مي نويسد: كمال الدين گويد:

قبلاً مطالبي در مورد ولادت امام حسين عليه السلام بيان شد كه ولادت امام عليه السلام در سال چهارم از هجرت بود، بنابراين؛مدت عمر شريف امام عليه السلام، پنجاه و شش سال و چند ماه مي شود.

آن حضرت، شش سال و چند ماه با جد بزرگوار خود، حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم زندگي كرد، و پس از رحلت پيامبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم مدت سي سال با پدر بزرگوار خود حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام زندگي كرد و پس از شهادت پدر بزرگوارش، مدت ده سال با برادرش امام حسن عليه السلام زندگي كرد، و پس از وفات برادرش تا هنگام شهادتش ده سال زندگي نمود.

ابوالفرج عبدالرحمان بن جوزي در تاريخ خود مي نويسد:

در سن شريف امام حسين عليه السلام اختلاف نظر است و در اين مورد چند قول ذكر شده:

اول: پنجاه و شش سال، كه قوي و اقدي است، زيرا كه حضرت در سال چهارم هجري متولد شد.

دوم: پنجاه و پنج سال، كه اين قول را سدي گفته است.

سوم: پنجاه و هشت سال.

سپس ابوالفرج گويد: امام حسين عليه السلام در روز جمعه، بين ظهر و عصر به شهادت رسيد، زيرا كه امام عليه السلام نماز خوف را با اصحاب خود خواند.

شيخ مفيد رحمه الله در كتاب «ارشاد» خود گويد:

امام حسين عليه السلام در روز شنبه دهم محرم سال شصت و يك هجري پس از نماز ظهر مظلومانه و با لب تشنه به شهادت رسيد و با صبر و شكيبايي و پاداش جويي از خدا، به چنين كاري اقدام كرد، چنان كه شرح آن گذشت.

عمر شريفش در روز شهادت، پنجاه و هشت سال بود، هفت سال آن را با جد خود حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم گذراند، و سي سال را با پدر بزرگوار خود اميرالمؤمنين عليه السلام و ده سال با برادر بزرگتر خود امام حسين عليه السلام بود.

دوران خلافت آن حضرت، بعد از برادر بزرگوار خود، يازده سال بود.


آن حضرت عليه السلام با حنا و رنگ محاسن خود را خضاب مي كرد، و روزي كه شهيد شد، خضاب از دو گونه اش جدا شده بود يعني به خاطر فاصله ي زماني خضاب، مقداري از موهاي محاسن حضرت، سفيد بود.