در «بحارالانوار» مي نويسد: نطنزي در كتاب «خصايص» نقل مي كند:

چون سر مقدس امام حسين عليه السلام را آوردند و در منزل «قنسرين» فرودآمدند، عابدي از نصاري سر خود را از صومعه ي خويش بيرون نموده و به سر مقدس نگاه كرد، او نوري را ديد كه از دهان مبارك سر مطهر خارج و به طرف آسمان بالا مي رود.

چون عابد اين منظره را ديد، ده هزار درهم به آن ملاعين داد، و سر مطهر را گرفت و وارد صومعه ي خود كرد، ناگاه صدايي را شنيد بدون اين كه كسي را ببيند كه مي گويد: خوشا به حال تو! و خوشا به حال كسي كه حرمت و احترام او را بشناسد.