سيد بن طاووس رحمة الله در كتاب «اللهوف علي اهل الطفوف» گويد:

ابن سعد لعين با اهل بيت عليهم السلام به طرف كوفه حركت كرد، چون به نزديك كوفه رسيدند اهل كوفه جمع شده بودند و بر آنها تماشا مي كردند.

راوي گويد: زني از زنان كوفه جلو آمد و گفت: شما از كدام اسيران هستيد؟

گفتند ما اسيران آل محمد عليهم السلام هستيم.

آن زن از پشت بام خود پايين آمد و لباس، چادر و مقنعه فراهم كرد و به آنان داد، و آنان پوشيدند.

راوي گويد: حضرت علي بن الحسين زين العابدين عليه السلام با مخدرات مكرمات و اهل حرم بود. بيماري، آن حضرت را سخت ضعيف و ناتوان كرده بود، و حسن مثني، فرزند امام حسن عليه السلام نيز همراه اهل حرم بود، او نيز در دفاع از عموي بزرگوارش جراحات سختي برداشته و با بدني زخمي از ميدان نبرد برگشته و ضعيف و ناتوان شده بود، و همچنين زيد و عمرو از فرزندان امام حسن مجتبي عليه السلام سبط رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم نيز همراه آنان بودند.

هنگامي كه اهل كوفه اين منظره را ديدند شروع به گريه كرده و نوحه مي نمودند، حضرت امام علي بن الحسين زين العابدين عليه السلام فرمود: آيا شما به خاطر ما نوحه مي كنيد و گريه مي نماييد، پس چه كسي (اهل بيت) ما را كشته است؟ [1] .