سيد بن طاووس رحمة الله در «لهوف» مي نويسد:

پس از كشته شدن امام حسين عليه السلام، آن ملاعين اقدام به برهنه كردن آن امام مظلوم عليه السلام نمودند، پيراهن او را ملعوني به نام اسحاق بن حويه حضرمي برداشت و پوشيد، او مبتلا به برص شد، و موهاي بدنش ريخت.

در برخي كتب آمده است: پيراهن او را اشعث بن قيس برداشت.

باز در «لهوف» مي نويسد: روايت شده كه در پيراهن آن حضرت نزديك صد و نوزده جاي شمشير، تير و نيزه بود.

امام صادق عليه السلام فرمود: در بدن امام حسين عليه السلام سي و سه ضربه ي نيزه و سي و چهار زخم شمشير بود.

شلوار حضرتش را بحر [1] بن كعب تميمي برداشت.

روايت شده: آن ملعون پس از آن كه شلوار حضرتش را ربود، زمين گير شد و از پاي افتاد.

عمامه ي آن حضرت را اخنس بن مرثد بن علقمه ي حضرمي - و گفته شده: جابر بن يزيد اودي - گرفت، و آن بر سر بست و ديوانه شد. پايان كلام سيد بن طاووس رحمة الله.

در روايت ديگر آمده است: به مرض جذام مبتلا گرديد.

زره آن حضرت را مالك بن بشير كندي گرفت، او نيز ديوانه شد.


سيد بن طاووس رحمة الله گويد: كفش هاي آن حضرت را اسود بن خالد برد.

انگشر مباركش را بجدل بن سليم كلبي گرفت. آن ملعون انگشت حضرت را به خاطر انگشتر بريد.

اين ولدالزنا را مختار رحمة الله دستگير كرد و هر دو دست و پاي او را قطع نمود و به همان حال او را رها كرد، او در خون دست و پاي خود مي غلطيد تا اين كه هلاك گرديده، و به جهنم واصل شد.

قطيفه ي حضرت را كه از خز بود، قيس بن اشعث گرفت.

زره خوشرنگ حضرت را عمر سعد لعين گرفت، چون عمر سعد ولدالزنا كشته شد مختار آن زره را به قاتل او ابي عمره بخشيد.

شمشير آن حضرت را، جميع بن خلق ازدي - به قولي: شخصي از قبيله ي بني تميم به نام اسود بن حنظله - گرفت.

در روايت ابن ابي سعد آمده است: شمشير حضرت را، قلافس نهشلي برد.

محمد بن زكريا پس از نقل اين روايت اضافه مي كند: آن شمشير بعد از او به دختر حبيب بن بديل رسيد.

گفتني است كه اين شمشير غارت شده، ذوالفقار نبوده، زيرا ذوالفقار با ساير ذخاير نبوت و امامت ذخيره و محفوظ است [2] .