پس از او؛ برادرش عثمان بن علي عليه السلام كه مادرش حضرت ام البنين و دختر حزام بن خالد و از قبيله ي بني كلاب بود، قدم به ميدان نبرد نهاد، او رجز مي خواند و مي گفت:



اني أنا عثمان ذوالمفاخر

شيخي علي ذوالفخار الظاهر



وابن عم للنبي الطاهر

أخي حسين خيرة الأخاير



و سيد الكبار و الأصاغر

بعد الرسول و الوصي الناصر



من عثمان؛ داراي فضايل هستم؛ بزرگ و آقاي من علي عليه السلام كه داراي افتخارات آشكاري است.

او فرزند عموي پيامبر پاك و طاهر است؛ برادرم امام حسين عليه السلام برگزيده ي نيكوكاران است.

او آقا و مولاي هر كوچك و بزرگ است؛ و پس از پيامبر، وصي و جانشين ياري كننده اوست.

در اين هنگام؛ خولي بن يزيد اصبحي تيري پرتاب كرد كه به پيشاني آن شاه زاده خورد و از اسب افتاد. حرامزاده اي از قبيله ي ابان بن حازم آمد و سر مبارك او را از تن جدا كرد، آن امام زاده ي والاتبار در آن روز؛ بيست و يك سال عمر داشت [1] .