ابوالفرج گويد: پس از او، عون بن عبدالله بن جعفر به سوي ميدان نبرد قدم گذاشت، او مي گفت:




ان تنكروني فأنا ابن جعفر

شهيد صدق في الجنان أزهر



يطير فيها بجناح أخضر

كفي بهذا شرفا في المحشر



اگر مرا نمي شناسيد من فرزند جعفر هستم؛ جعفري كه شهيد راه صدق و راستي است و در بهشت درخشنده و نوراني؛

با بالهاي سبز فام خود پرواز مي كند؛ و همين مقام براي افتخار در صحراي محشر كافي است.

آن گاه بر دشمن حمله كرد و جنگيد تا اين كه سه نفر سواره و هيجده نفر پياده را كشت. سپس به دست حرامزاده اي به نام عبدالله بن بطه ي طائي به شهادت رسيد.علامه مجلسي رحمة الله مي نويسد: ابوالفرج بعد از ذكر شهادت محمد و عون مي گويد:

قاتل عون، ملعوني به نام عبدالله قطنه ي تيهاني بود.

او اضافه مي كند: عبيدالله بن عبدالله بن جعفر بن ابي طالب نيز در كربلا به همراه امام حسين عليه السلام كشته شد [1] .