پس از او؛ حبيب بن مظاهر اسدي قدم به عرصه ي مبارزه گذاشت. او جنگ سختي به راه انداخت، سپس مردي از بني تميم با نيزه بر او حمله كرد و او را از پاي انداخت،


خواست از جاي برخيزد كه حصين بن نمير ملعون، ضربه ي شمشيري بر سر مبارك او حواله كرد و او بر زمين افتاد، ملعون تميمي خود را بالاي سر او رساند و سر او را از تن جدا كرد.

هنگامي كه حبيب كشته شد، كشته شدن او، شكستي بر امام حسين عليه السلام وارد كرد كه حضرت فرمود: در پيشگاه خداوند، بر كشته شدن خودم و اصحاب حمايتگرم اجر و پاداش خواهم.

گفته شده است: حبيب را شخصي به نام بديل بن حريم كشت، و سر او را از تنش جدا كرد و آن را بر گردن اسب خود انداخت، چون آن ملعون وارد مكه [1] شد، فرزند حبيب - كه هنوز به سن بلوغ نرسيده بود - او را ديد، پس به طرف آن ملعون پريد و او را به هلاكت رساند، و سر را گرفت.

محمد بن ابوطالب گويد: حبيب رحمة الله، شصت و دو نفر از سپاه عمر سعد لعين را كشت. پس از آن؛ حصين بن نمير بر او حمله كرده و او را كشت، و سر از تن او جدا كرد، و آن را بر گردن اسب خود آويزان نمود [2] .