پس از او؛ زهير بن قين قدم به ميدان رزمگاه گذاشت، او رجز مي خواند و مي گفت:



أنا زهير و أنا ابن القين

أذودكم بالسيف عن حسين



ان حسينا أحد السبطين

من عترة البر التقي الزين



ذاك رسول الله غير مين

أضربكم و لا أري من شين



يا ليت نفسي قسمت قسمين

منم زهير، كه فرزند قين هستم، كه با شمشير، از امام حسين عليه السلام دفاع مي نمايم.



همانا امام حسين عليه السلام يكي از دو سبط رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم است؛ كه از عترت، شخص نيكوكار، پرهيزكار و داراي خلق نيكو است.

بدون ترديد، اين صفات رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم است؛ من بر شما حلمه مي كنم و در اين كار عيبي نيست.

اي كاش! جان من دو قسمت مي شد: يكي همواره در خدمت امام حسين عليه السلام بود و ديگري در راه او به شهادت مي رسيد.

محمد بن ابوطالب گويد: زهير بر دشمن حمله كرد و جنگيد تا اين كه صد و بيست نفر از سپاه اشقيا را به هلاكت رساند. از افراد دشمن، كثير بن عبدالله شعبي به همراه مهاجر بن اوس تميمي بر او حمله كرده، و او را به شهادت رساندند [1] .

شيخ صدوق رحمة الله گويد: زهير، نوزده نفر از آن ملاعين را كشت، و نه نفر از دشمنان بر او حمله كردند تا اين كه او را شهيد كردند.

علامه فاضل مجلسي رحمة الله مي نوسيد: محمد بن ابوطالب گويد:

هنگامي كه زهير به شهادت رسيد امام حسين عليه السلام فرمود:

اي زهير! خداوند تو را از رحمت خود دور نفرمايد، و بر قاتل تو لعنت كند، لعنتي كه آنان را به صورت ميمونها و خوكها مسخ نمايد.