شيخ صدوق رحمة الله گويد.

شخصي از شيعيان امام حسين عليه السلام به نام يزيد بن حصين همداني - راوي حديث؛ ابراهيم بن عبدالله گويد: آن شخص دايي ابواسحاق همداني بود - خدمت حضرتش شرفياب شد و عرض كرد: اي فرزند رسول خدا! آيا اجازه مي فرماييد من بروم و با آنان سخن بگويم؟

حضرت به او اجازه دادند، او به سوي لشكر حركت كرد و گفت:

اي مردم! همانا خداي متعال، محمد صلي الله عليه و آله و سلم را در حالي كه مژده دهنده و ترساننده است به پيامبري مبعوث نمود، او به سوي خدا دعوت كننده و چراغي روشن است، و اين آب فرات است كه خوكان و سگان آبادي از آن سيراب مي شوند، در حالي كه ميان آب فرات و فرزند رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم مانع شده اند.

آن ملاعين گفتند: اي يزيد! بسيار حرف زدي، خاموش باش و بس كن، سوگند به خدا! بايد حسين تشنه بماند چنان كه كسي كه پيش از او بود نيز، تشنه ماند. (منظورشان عثمان لعين بوده).

در اين هنگام، امام حسين عليه السلام فرمود: بنشين اي يزيد!