شيخ بزرگوار ابن قولويه در «كامل الزيارات» با سلسله سند خودش روايتي از امام صادق عليه السلام نقل مي كند، امام صادق عليه السلام فرمود:

امام حسين عليه السلام در آن روز مصيبت، روز عاشورا را با اصحاب خود نماز خواند و آن گاه فرمود:

أشهد أنه قد أذن لكم في قتلكم يا قوم، فاتقوا الله و اصبروا.

گواهي مي دهم كه كشته شدن به شما مباح شده است، پس تقواي خدا را پيشه ي


خود سازيد، و از خدا بترسيد، و صابر باشيد [1] .

صاحب اصل رحمة الله گويد: مي گويم:

چون در صبح روز عاشورا، آفتات طلوع كرد امام حسين عليه السلام اصحاب و ياران خود را جمع كرد، تعداد ياران حضرت - بنا به روايتي كه سيد بن طاووس رحمة الله در كتاب «اللهوف» از امام باقر عليه السلام نقل كرده - عبارت از چهل و پنج نفر سواره و صد نفره پياده بودند [2] . شيخ ابن نما رحمه الله نيز در كتاب «مثير الاحزان» چنين گفته است [3] .

و در «بحار الانوار» از محمد بن ابوطالب نقل شده است كه: تعداد ياران حضرت سي و دو نفر سواره و چهل نفر پياده بودند [4] .

شيخ مفيد رحمة الله گويد:

بامداد آن روز، امام حسين عليه السلام پس از نماز صبح، اصحاب خود را براي جنگ آماده نمود، تعداد ياران حضرت سي و دو نفر سواره و چهل نفر پياده بودند. امام عليه السلام زهير بن قين را فرمانده سمت راست لشكر خود، و حبيب بن مظاهر را فرمانده سمت چپ لشكر قرار داد، پرچم جنگ را به دست برادر خود حضرت عباس عليه السلام سپرد.

آنان خيمه ها را پشت سر خود قرار دادند. و حضرت دستور داد خندقي كه در پشت خيام كنده بودند هيزمهاي داخل آن را آتش بزنند تا دشمن نتواند از پشت سر به خيام نفوذ كند.