در «الارشاد» شيخ مفيد رحمة الله آمده است:

امام حسين عليه السلام در اول شب، اصحاب و ياران خود را دور هم فراخواند.

علي بن الحسين زين العابدين عليه السلام مي فرمايد: من در آن موقع، مريض بودم، نزديك آمدم تا آنچه پدرم به اصحابش مي فرمايد بشنوم، شنيدم كه پدرم رو به اصحاب خود كرده و چنين مي فرمايد:

أثني علي الله أحسن الثناء، و أحمده علي السراء و الضراء.

اللهم اني أحمدك علي أن أكرمتنا بالنبوة، و علمتنا القرآن، و فهمتنا في الدين، و جعلت لنا أسماعا و أبصارا و أفئدة، فاجعلنا من الشاكرين.

أما بعد؛ فاني لا أعلم أصحابا أوفي و لا أبر و لا خيرا من أصحابي. و لا أهل بيت أبر و أوصل من أهل بيتي، فجزاكم الله تعالي عني خيرا.

ألا و اني لا أظن يوما لنا من هؤلاء.


ألا و اني قد أذنت لكم، فانطلقوا عني جميعا في حل ليس عليكم حرج مني و لا ذمام، هذا الليل قد غشاكم فاتخذوه جملا.

خداي را به نيكوترين سپاسها؛ ثنا مي گويم، و او را در نعمت، شدت و بلا سپاسگزارم.

بار خدايا! من تو را سپاس مي گويم بر اين كه ما را به نبوت و پيامبري گرامي داشتي، و قرآن را به ما تعليم فرمودي، و دين خود را به ما فهماندي، و گوشهاي شنوا و ديده هاي بينا و دلهاي آگاه به ما ارزاني داشتي، پس ما را از جمله ي شكرگزاران قرار ده.

اما بعد؛ همانا من، ياران و اصحابي باوفاتر و نيكوكارتر و بهتر از اصحاب خود سراغ ندارم، و همچنين اهل بيت و خانداني نيكوكارتر و مهربانتر از خاندانم سراغ ندارم، خداي تعالي آنان را از جانب من پاداش نيكو دهد.

آگاه باشيد! من گمان نمي كنم بيش از يك روز، از اين ملاعين مهلت داشته باشم.

آگاه باشيد! من به همه ي شما رخصت و اجازه رفتن دادم، همه ي شما آزاديد و مي توانيد برويد و من بيعت خود را از گردن همگي شما برداشتم، و از جانب من حرجي بر ذمه و عهده ي شما نيست. اينك سياهي و تاريكي شب همه جا را فراگرفته مي توانيد شتري گرفته و برويد [1] .

شيخ صدوق رحمة الله اضافه مي كند: بعد از اين؛ حضرت فرمود:

و تفرقوا في سواده، فان القوم انما يطلبوني، و لو ظفروا بي لذهلوا عن طلب غيري.

در تاريكي شب پراكنده شويد، زيرا كه اين گروه، فقط مرا مي خواهند، و اگر بر من پيروز شده و دست يابند از ديگران دست برمي دارند [2] .