شيخ مفيد رحمة الله گويد:

ابن سعد ملعون عصر روز پنجشنبه، نهم ماه محرم الحرام - روز تاسوعا - آماده ي جنگ با امام حسين عليه السلام شد.

در اين هنگام، شمر ملعون آمد و در برابر اصحاب امام حسين عليه السلام ايستاد و گفت: فرزندان خواهر ما (آنان كه مادرشان از قبيله ي ما است) كجا هستند؟حضرت عباس عليه السلام، جناب جعفر، جناب عبدالله، و جناب عثمان از فرزندان حضرت علي عليه السلام از خميه بيرون آمده و گفتند: چه مي خواهي؟

گفت: اي خواهرزادگان من! شما در امان هستيد.

آن جوانان بزرگوار فرمودند: نفرين و لعنت خدا بر تو و بر امان نامه ي تو! آيا به ما


امان مي دهي در حالي كه فرزند رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در امان نيست؟ [1] .

در روايت سيد بن طاووس رحمة الله چنين آمده است:

حضرت عباس عليه السلام، پسر اميرمؤمنان علي عليه السلام بر شمر لعين فرياد زد:تبت يداك، و لعن ما جئت به من أمانك يا عدو الله! أتامرنا أن نترك أخانا و سيدنا الحسين بن علي عليه السلام و ندخل في طاعة اللعناء و أولاد اللعناء؟

دستان تو هميشه در زيان و خسران بريده باد! و نفرين و لعنت بر امان نامه اي كه آورده اي اي دشمن خدا!

آيا مي خواهي كه ما برادر و آقاي خودمان، حسين بن علي عليهماالسلام را رها كنيم و در فرمان لعينان و دورشدگان از رحمت الهي و فرزندان آنان باشيم؟

شمر ملعون، از اين جواب دندان شكن خشمگين شد و به سوي لشكر خود بازگشت.