نزول امام حسين در منزل خزيميه
در «بحارالانوار» از كتاب «المناقب» نقل مي كند:
هنگامي كه امام حسين عليه السلام در منزل خزيميه فرودآمد يك شبانه روز در آنجا اقامت فرمود.
بامدادان خواهرش حضرت زينب كبري عليهاالسلام نزد امام عليه السلام آمد، و عرض كرد: اي برادرم! آيا خبري را كه شب گذشته آن را شنيدم براي شما بگويم؟
امام حسين عليه السلام فرمود: آن خبر چيست؟
عرض كرد: پاسي از شب گذشته بود، براي انجام كاري از خيمه بيرون آمدم، صداي هاتفي را از غيب شنيدم كه ندا مي داد و مي گفت:
ألا يا عين فاحتفلي بجهد
و من يبكي علي الشهداء بعدي
علي قوم تسوقهم المنايا
بمقدار الي انجاز وعد
آگاه باش اي چشم! پر از اشك باش و با رنج گريه كن؛ و كيست كه بعد از من براي شهدا چنين گريه كند؟
گريه كن بر گروهي كه آنان را مرگ مي راند؛ به آن مقدار از زندگي كه به وعده ي الهي وفا شود (يعني:اين كه خدا وعده ي مرگ داده است).
حضرت فرمود:
يا اختاه! كل الذي قضي فهو كائن، و لا حول و لا قوة الا بالله.
اي خواهر من! هر چيزي كه مقدر شده واقع خواهد شد، و هيچ حول و قوه اي نيست مگر از خداي متعال [1] .
پاورقي
[1] المناقب: 95:4، با اندکي تفاوت، بحارالأنوار: 372:44.