شيخ مفيد رحمة الله گويد: آن گاه زهير رو به اصحاب و ياران خود كرد و گفت: هر كه از شما مي خواهد به ما بپيوندد چه بهتر، و هر كه نمي خواهد اين آخرين وصيت من با او است كه بعدا يكديگر را نخواهيم ديد.

اينك حديثي را براي شما نقل مي كنم: ما در زمان رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در يك منطقه ي دريايي جهاد كرديم، خداوند پيروزي را از آن ما قرار داد. در اين جنگ، ما غنايم بسياري را از دشمن بدست آورديم.

سلمان رحمة الله به ما گفت: آيا از اين كه خداوند شما را پيروز كرد و غنايم بسياري به دست آورديد شاد و مسرور شديد؟

گفتيم: آري.

گفت: هنگامي كه آقاي جوانان آل محمد عليهم السلام - امام حسين عليه السلام - را درك كنيد، و در ركاب و حضور او به جهاد بپردازيد از اين كه امروز غنايمي به دست آورديد شادتر و مسرورتر خواهيد بود.

بعد زهير گفت: اما من، شما را به خدا مي سپارم.

گويند: بعد از اين جريان - سوگند به خدا! زهير همواره در ميان ياران امام


حسين عليه السلام بود تا اين كه به درجه ي شهادت رسيد [1] .