بازگشت

انتقام الهي


«فانتقمنا من الذين اجرموا و كان حقا علينا نصر المؤمنين»؛ [1] .

ما از جنايت كاران انتقام گرفتيم و بر ما است ياري مؤمنان.

امام صادق عليه السلام فرمودند:

«اذن في هلاك بني امية بعد احراقهم زيدا بسبعة ايام. [2] .

هفت روز پس از آن كه بني اميه بدن زيد را سوزاندند، خداوند هلاكت و نابودي آنان را اراده نمود.

هلاكت و نابودي حكومت هزار ماهه و جائرانه ي بني اميه يكي از آثار و نتايج قيام مقدس امام حسين عليه السلام و نهضت زيد عليه السلام بود. و سرگذشت بني اميه پس از آن همه جنايت، خود درس عبرتي است.


در اين جا، توجه به يك نكته ضروري است: بني اميه چهار سال بدن زيد عليه السلام را بالاي دار نگه داشتند و در 125 ه. ق. موقعي كه يحيي، فرزند قهرمان زيد عليه السلام قيام كرد، به دستور وليد، خليفه ي اموي، بدن زيد را از دار پايين آوردند و سوزاندند (كه شرح آن گذشت.) اما سقوط امويان و روي كار آمدن عباسيان در سال 132 ه. ق بوده است؛ يعني بني اميه هفت سال پس از سوزاندن بدن زيد، سقوط كردند.

با توجه به روايت مذكور از امام صادق عليه السلام در تبيين اشكال مزبور، مي توان گفت: پروردگار اذن هلاكت داد و زمينه ي سقوط و نابودي بني اميه را هفت روز پس از سوزاندن بدن زيد فراهم نمود، اما هلاكت آنان بعدا عملي شد.

احتمال ديگر اين كه ممكن است مقصود از كلمه ي «يوم» سال و دوره باشد كه در روايت مزبور، از آن به «ايام» تعبير شده است.

محمد حلبي از امام صادق عليه السلام نقل مي كند كه فرمود:

«ان آل ابي سفيان قتلوا الحسين بن علي - صلوات الله عليه - فنزع الله ملكهم و قتل هشام زيد بن علي عليه السلام فنزع الله ملكه و قتل الوليد يحيي بن زيد رحمه الله، فنزع الله ملكه.» [3] .

دودمان ابوسفيان حسين بن علي را كشتند، خداوند هم حكومت را از آنان گرفت. هشام، زيد را كشت، خداوند حكومت او را هم زايل كرد. وليد نيز يحيي را كشت، خداوند حكومت و ملك او را نابود ساخت.

قيام عاشورا و نهضت مقدس زيد عليه السلام و شهادت او و يارانش اثر مهمي در زوال ملك بني اميه داشت و نتايج خطيري از آن به دست آمد. قيام زيد عليه السلام نيز با شهادت او تمام نشد و انقلابيان و شيعيان و مسلمانان بيدار


به رهبري فرزند رشيد زيد، يحيي، پرچم شورش و قيام بر ضد حكومت اموي را به دست گرفتند. وصيت زيد عليه السلام نيز اين بود كه هنگام شهادت به فرزندش يادآور شد: «فرزندم، با اين قوم نبرد كن.» [4] يحيي مانند پدر بزرگوارش، زيد عليه السلام به شهادت رسيد، و اين دو قيام زمينه ساز سقوط حكومت خودكامه ي امويان گرديد.


پاورقي

[1] روم (30)، آيه‏ي 47.

[2] بحار الأنوار، ج 46 ص 191 و 205، به نقل از: کتاب التفسير، محمد بن مسعود عياشي، ص 325؛ البرهان، سيد هاشم بحراني، ج 1، ص 478؛ تفسير صافي، مولي محسن فيض کاشاني، ج 1، ص 448.

[3] ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، شيخ صدوق، ص 261؛ بحار الأنوار، ج 46، ص 182.

[4] عمدة الطالب، ص 257.