يحيي در گرماگرم نبرد، با سخنان پرشور و حماسي خود، مردم را به جهاد در راه خدا و مبارزه با ظلم و بيدادگري تحريك مي نمود. او فرياد مي زد:

اي بندگان خدا، مرگ در تعقيب انسان است و راه فراري از آن نيست و نمي توان جلوي آن را گرفت. پس به دشمن يورش بريد. خدا رحمتش را بر شما فرستاد و بجنگيد تا به گذشتگان خود ملحق


شويد و به سوي بهشت قدم نهيد و بدانيد كه افتخاري براي انسان بالاتر از شهادت و كشته شدن در راه خدا نيست.

او در ميدان جنگ، پيامي را به غالب اشعاري براي بستگان خود - اهل بيت پيامبر عليهم السلام - به مدينه فرستاد:



خليلي عنا بالمدينة بلغا

بني هاشم اهل النهي و التجارب



فحتي متي مروان بقتل منكم

غزاتكم و الدهر فيه العجائب



لكل قتيل معشر يطلبونه

و ليس لزيد في العراقين طالب. [1] .



دوست من، اين پيام را از طرف ما به بستگانم، بني هاشم، آن زيركان و تجربه داران، در مدينه برسان و بگو: تا كي مرواني ها از خوبان شما بكشند؟ روزگار پر از شگفتي ها است. هر كشته اي را گروهي باشد كه به خون خواهي وي برخيزند. اما در سرزمين (عرب و عجم)، براي زيد خون خواهي نيست.