ابوالفرج اصفهاني مي نويسد: وقتي يحيي از زندان آزاد شد و كند و زنجير را از پايش برداشتند، گروهي از توانگران شيعه، به آهنگري كه آن را در اختيار داشت پيشنهاد كردند كه آن را با قيمت زيادي به آنها بفروشد. آهنگر


وقتي اشتياق شيعيان را به زنجيرها دانست، آن ها را به مزايده گذاشت و همچنان قيمت را بالا برد تا سرانجام آن را به بيست هزار درهم فروخت. اما مي ترسيد كه موضوع فاش شود و عمال حكومت براي وي دردسر، درست كنند. بنابراين به خريداران پيشنهاد كرد شما همگي در پرداخت پول شركت كنيد. آنها راضي شدند و او آن زنجير را ريز ريز كرد و شيعيان از آن، به عنوان نگين انگشتر، استفاده كردند و به آن تبرك مي جستند. [1] .