قيام زيد عليه السلام با شكست روبه رو شد. البته مقصود از «شكست» اين نيست


كه قيام او بي ثمر ماند؛ زيرا اين قيام موجب قيام هاي بزرگ ديگري بر ضد حكومت هاي جور شد كه مهم تر از همه، قيام يحيي - فرزند قهرمان زيد عليه السلام - و قيام خراسان بود و منجر به سقوط دولت امويان گرديد و قطعا اگر قيام زيد عليه السلام نبود حكومت امويان بيش از آن مدت طول مي كشيد. اين نيز مسلم است كه شكست در قيام هاي حق معنا ندارد، بلكه عمل به تكليف، خود پيروزي است و مرام در قيامش، همانند مرام جدش، امام حسين عليه السلام بود و شهادت و پيروزي براي آن ها موفقيت به حساب مي آمد. بنابراين، مقصود از «شكست»، در اين جا شكست ظاهري قيام است.

سؤال اين است كه با توجه به زمينه هاي مساعد و عوامل موفقيت، چرا قيام زيد عليه السلام به شهادت او و يارانش انجاميد. در اين زمينه، مي توان شكست قيام او را به دليل چند عامل دانست: