از آن جا كه مسأله ي قيام و كشتن و كشته شدن از نظر اسلام اهميت بسياري دارد و بايد صد در صد اطمينان به صحت كار داشت، در اين موارد، اذن شرعي لازم است. قيام زيد عليه السلام هم در عصر امام معصوم همچون امام صادق عليه السلام واقع شد. درباره ي اين كه اين امام بزرگوار چه نقشي و موضعي در اين قيام داشت، به اختصار، مي توان گفت: ادله ي قاطعي در


دست است كه قيام زيد به اذن امام صادق عليه السلام بوده؛ از جمله:

1. امام علي بن موسي الرضا عليه السلام در پاسخ به سؤال مأمون فرمودند:... پدرم از پدرش شنيد كه فرمود: او (زيد) با من، درباره ي قيامش مشورت كرد. من گفتم: عمو جان، اگر دوست داري كه همان به دار آويخته ي كناسي باشي، پس وظيفه ي تو همين است. سپس امام صادق عليه السلام فرمود:

«ويل لمن سمع واعيته و لم يجبه.»

واي بر كسي كه نداي او را بشنود و اجابتش نكند. [1] .

2. بزرگاني از علماي شيعه بر اين مطلب تصريح دارند كه قيام زيد عليه السلام، از سوي امام صادق عليه السلام مأذون بوده است؛ همانند شهيد در كتاب قواعد، [2] مامقاني در تنقيح المقال، [3] علامه مقرم در زيد الشهيد [4] و مرحوم آية الله خوئي در معجم رجال الحديث. [5] .