شبث يكي از سركردگان مهم منافقان و از مهره هاي خطرناك حكومت اموي بود. او گر چه در زمان أميرالمؤمنين عليه السلام در كنار حضرت بود و حتي در ارتش امام عليه السلام با معاويه جنگيد، اما بعدها مانند بسياري از سران كوفه، به معاويه پيوست. روزي أميرالمؤمنين عليه السلام خطاب به شبث و عمر بن حريث فرمودند: «يا شبث و يابن حريث لتقاتلان ابني الحسين.» (اي شبث و اي پسر حريث، روزي با فرزندم، حسين، خواهيد جنگيد.)

شبث پس از شهادت أميرالمؤمنين عليه السلام و در آغاز حكومت امام حسين عليه السلام، به معاويه پيوست و در ماجراي كربلا، از فرماندهان لشكر يزيد


بود، در جريان شورش استاندار ابن زبير در مقابل مختار نيز از فرماندهان او بود و با مختار جنگيد. سپس با مسلط شدن مختار، خود را طرفدار او وانمود كرد، اما به شدت، در پي ضربه زدن به انقلاب او بود.

سران كوفه و ضد انقلاب در خانه ي شبث، تشكيل جلسه دادند و به طرح توطئه و شورش عليه مختار دست زدند. طبري مي گويد: شبث بن ربعي، همراه با سه تن از قاتلان امام حسين عليه السلام كه عبارت بودند از: شمر بن ذي الجوشن، محمد بن اشعث و عبدالرحمن بن سعيد، به خانه ي كعب بن ابي كعب - كه از اشراف كوفه بود - رفتند و او را به قيام بر ضد مختار تحريك نمودند. در آن جلسه، عبدالرحمن پيشنهاد كرد: نظر من اين است كه عجله نكنيد؛ يكي به دليل آن كه به اين جمع اعتمادي نيست، دوم آن كه بزرگاني همچون ابن اشتر و سران مخلص شيعه با مختارند و سوم آن كه موالي و بردگان و مردم طبقه ي سه كوفه حامي سرسخت مختارند. بنابراين، نبايد در قيام، عجله كرد، بگذاريد مختار به جنگ حكومت شام برود و از لشكر ابن زياد ضربه بخورد و ما در موقع مناسب، وارد عمل مي شويم و از پشت به او خنجر مي زنيم. اين كار از هر جهت، به نفع ما است. و اضافه كرد: اگر الآن شروع كنيد، شكست شما محتمل است. مختار مردي جنگ ديده و با تجربه است، او با شجاعت عرب و كينه ي عجم با شما خواهد جنگيد. اما سران مغرور منافق، سخن عبدالرحمن را رد كردند و تصميم به شورش بر ضد مختار گرفتند. [1] .