از اشعار ابن همام به عنوان يك سند تاريخي، مي توان به استقبال طوائف و قبايل شيعه ي عراق از انقلاب مختار پي برد؛ او مي گويد: آن گاه كه قيام مختار اعلام و شعار «يالثارات الحسين» شنيده شد، از هر طرف، گروه ها و قبايل به انقلاب پيوستند: فوج هايي از طايفه ي همدان و از طايفه ي مذحج، رئيس قوم ابراهيم اشتر - ابن مالك - به همراه گروه هايي به نهضت پيوستند، از طايفه ي اسد، يزيد بن انس و جوانان و حاميان به ياري آمدند؛ از طايفه ي نعيم، برترين جوانان براي قيام گرد آمدند؛ ابن شميط آنگاه كه قومش را به قيام دعوت مي كرد خوار و ذليل نبود. و طايفه ي قيس و نهد و هوازن، همگان به مختار پيوستند و در مقابل حق، خاضع و متواضع بودند. [1] اين شعر خود، سند گويايي از پيوستن پر شور قبايل و طوايف عراق به نهضت بود.