در حقيقت، مي توان اذعان كرد كه قيام عاشورا سرفصل مبارزات حق طلبانه ي شيعه بوده است. دكتر ابراهيم بيضيون مي نويسد:


اين قيام دلاورانه سرفصل تازه اي در پيكار شيعه گشود كه تا روزگار دراز، با جان بازي ها و فداكاري هاي شيعيان ادامه يافت. [1] ... آري، شهادت دلخراش حسين عليه السلام نتايج مهمي در تاريخ عراق و دولت اموي به بار آورد و شيعه نسبت به شكست خود در كربلا، احساس گناه كرد. نظام اموي شتابان در فرونشاندن اثرات اين فاجعه كوشيد. بدون شك، يزيد نخستين مسؤول كشتار كربلا بود. وي با كوته بيني و كج انديشي، چنين جنايتي را مرتكب شده بود و همين حادثه علت شكست او در خلافتش بود؛ خلافتي كه معاويه براي حفظ آن سخت كوشيد. معاويه به او سفارش كرده بود كه با حسين درگير نشود، ولي يزيد نسنجيده خط بطلان بر سفارش پدر كشيد.

ديري نپاييد كه رژيم اموي ثمره ي كشتار كربلا را به صورتي غير منتظره به چشم خود ديد و از ايستادگي در برابر امواج انقلاب همه جا گير عاجز ماند. [2] .

اين قيام بر همه ي اقوام اسلامي تأثير گذار سيد امير علي، مورخ بزرگ اسلام در اين باره مي گويد:

كشتار كربلا در همه قلمرو اسلام، مايه ي وحشت و بيم شد و ايرانيان را به هيجان آورد...