امام رضا (ع) مي فرمايد: هر كس كار و تلاش براي به دست آوردن خواسته هاي دنيوي را در روز عاشورا ترك كند، خداوند حاجت هاي دنيا و آخرت او را برآورده مي كند، وهر كس روز عاشورا، روز مصيبت و غم و گريه او باشد؛ خداوند روز قيامت را روز شادي و سرور او قرار مي دهد. و چشمش به ديدار ما در بهشت روشن مي شود و هر آن كه روز عاشورا را روز بركت بداند و چيزي ذخيره كند، هيچ بركتي در آن چه ذخيره كرده است ،نمي يابد.

و در بيان ديگر مي فرمايد: محرم ماهي است كه در روزگار جاهليت احترام داشت و مردم در آن ماه از جنگ و خون ريزي پرهيز داشتند، اما دشمنان در آن ماه خون ما را ريختند، حرمت ما را شكستند، زنان و عزيزان ما را به اسارت گرفتند، آتش به خيمه مازدند، اموال ما را به غارت بردند و سفارش پيامبر (ص) را در مورد ما پاس نداشتند:

«ان يوم الحسين (ع) اقرح جفوننا واسيل دموعنا...فعلي مثل الحسين فليبك الباكون ، فان ّ البكاء عليه يحط الذنوب العظام ؛ روز عاشوراي حسيني پلك هاي ما را مجروح و اشك هاي ما را روان ساخته ...بر همانند حسين (ع) بايد گريه كنند. چرا كه گريه بر او گناهان بزرگ را از بين مي برد.»