علقمه بن محمد حضرمي ، روايت مي كند:

«امام باقر (ع) براي سيدالشهداء گريه و ناله مي كرد و با رعايت ِ تقيه به اهل خانه خود دستور مي داد، گريه كنند. در آن خانه مجلس عزا و سوگواري تشكيل مي گرديد و آنان مصيبت حضرت حسين (ع) را به يكديگر تسليت مي گفتند.»