ابن عباس مي گويد: هنگام رفتن به صفين ، همراه علي (ع) بودم . وقتي از نينوا عبور مي كرديم ، حضرت گريه بسياري كردند. به گونه اي كه اشك هاي ايشان بر چهره شان ظاهر و جاري شد. ما هم هم صدا با امام گريه كرديم . حضرت فرمود:

«واي ، واي مگر من با آل ابي سفيان چه كرده ام ؟ در اين سرزمين هفده نفر ازفرزندان من و فاطمه (ع) به شهادت مي رسند و به آغوش خاك مي روند.»