آنچه بيشتر در مجالس حسيني ياد مي شود اوصاف و صفات و اهداف قيام آن حضرت است . از اين رو مخاطب اين مجالس در مي يابد كه حسين انسان كامل و وارسته اي است كه نه به سبب هواي نفس و يا از روي لهو و لعب ، بلكه براي اصلاح امت وانسانيت جان خود را در طبق اخلاص گذاشت . بدين سان يادآوري آن حضرت و يارانش سبب الگوسازي براي انسان هايي مي شود كه سرگذشت او را مي شنوند.

اگر مجالس عزاداري به صورت صحيح برگزار شود، سبب مي گردد كه الگوهاي ناب از الگوهاي بي ارزش شناخته شود و به گونه اي موجب استحكام ارزش هاي الهي در جامعه گردد، بنابراين خاطره امام و ياوران باوفايش تكرار تاريخ را متذكر مي شود و وفاداري و شناخت و الگو قرار دادن انسان كامل ، پيامد اين مجالس است .