رسالت تمامي پيامبران الهي هدايت مردم است . هدايت با حركت دادن انسان از ظلمات به سوي نور و از جهل به علم انجام مي پذيرد. از سوي ديگر عقل انسان به تنهايي نمي تواند هدايتگر او باشد. عقل مي تواند نگرش انسان را قوي سازد، اما جهت و سوي نگرش و بسياري از مسائل ديني و حقيقي جهان اگر چه مخالف عقل نيست ، درحيطه و حوزه ادراك عقلي نيز نيست . اين سوي و جهت نگرش و همچنين تأكيد برادراكات عقلي توسط پيامبران الهي صورت مي پذيرد.

قيام امام حسين (ع) به منظور جهت دادن به مردم صورت گرفت ، زيرا وقتي مشاهده كرد كه مردم در هياهوي تبليغاتي دشمنان و حاكمان فاسق دچار سرگرداني شده اند، حاضر شد خون خود را در راه خدا بدهد تا مردم از حيرت ضلالت و گمراهي به سوي حقيقت نور هدايت شوند.

مجالس عزاداري امام حسين (ع) نيز همين رسالت را، دارا هستند كه در جهاني كه نظام هاي سرمايه داري ، با ترويج فرهنگ خويش دست و پاي انسان ها را با غل و زنجيرِ شهوت و هواهاي نفساني بسته است ، و سبب خلا معنويت در زندگي امروز انسان شده مجالس حسيني باعث بيداري و رهايي انسان از قيد شهوت ها گردد. آنچه در اين مجالس رخ مي دهد، چيزي جز معنويت و جلا دادن به روح هاي خسته نيست .