يكي از ارزش هاي قيام عاشورا، عزت نفس و ذلت ناپذيري است ؛ وقتي كه امام بين دو پيشنهاد بيعت با دستگاه حاكم و يا جنگ و كشته با عزت قرار مي گيرد، جنگ را برمي گزيند و زير بار ذلت كه همان بيعت با دستگاه حاكم است ، نمي رود. امام با صداي بلند در روز عاشورا اعلام مي كند: «ألا و إن َّ الدَّعِي َّ ابْن َ الدَّعِي ِّ قَدْ رَكَزَ بَيْن َ اثْنَتَيْن ِ بَيْن َ السَّلَّة ِوَالذَّلَّة ِ وهَيْهات َ مَنَّا الذِّلَّة ُ؛ آگاه باشيد كه زنازاده پسر زنا زاده (ابن زياد) مرا بين دو چيز مخيّر كرده ، يا با شمشير كشيده آماده جنگ شوم و يا لباس ذلّت بپوشم و با يزيد بيعت كنم ، ولي ذلت از ما بسيار به دور است .»