يكي از آثار عزاداري ، اعلام حمايت و طرف داري از ستم ديده است . كسي كه درعزاي مظلومي شركت مي كند و بر مظلوميت او اشك مي ريزد، با اين كارش مي خواهد بگويد، من به هدف و خط مشي مظلوم ايمان دارم و راه و كار او را تأييد مي كنم . اين چيزي است كه در همه مكتب ها وجود دارد، يعني ، طرف داران هر مكتب براي كسي كه در جهت حفظ و احياي آن مكتب جان فشاني كردند، احترام مي گذارند و كارش را تحسين مي كنند و مراسمي به ياد بود او برقرار مي كنند و اگر بتوانند تنديس او را در مراكز مهم شهرها بر پا مي دارند. اين همان تولّا يا دوست داشتن صاحبان مكتب و فداكاران در راه آن است كه در اسلام نيز بر آن تأكيد شده و عزاداري براي شهيدان كربلا اين نكته را برمي تاباند. بر اساس اصل تولّا، بين طرف داران يك مكتب پيوند ايماني برقرار مي گردد، به طوري كه اگر يك نفر از آنان دچار مشكل شود، ديگران واكنش كرده و به حمايت از او برمي خيزند ـ و اين نشان دهنده جهت مثبت عزاداري است .