اگر مراسم عزاداري ، اين قدر اهميت دارد، بايد همانند يك گوهر گران بها از آن محافظت به عمل آيد. فريادهاي بعضي از علماي ديني ، مثل شهيد مطهري ، كه در سه جلد كتاب «حماسه حسيني و تحريف هاي عاشورا» گرد آمده است ناظر به همين محافظت است . براي آسيب شناسي اين مراسم ، لازم است مطالعاتي مستقل و مفصل با شيوه هاي مختلف پژوهشي ، انجام شود، اما در اين مختصر فقط با يك نگاه نظري به اين مراسم ، بعضي از نكات آسيب شناسي را ذكر مي كنيم ، و از خداوند متعال مي خواهيم كه اين آسيب ها، در مراسم عزاداري حسين به حداقل ممكن برسد، به گونه اي كه چندان قابل ذكر و قابل مشاهده نباشد:

الف ) رقابت هاي شديدي كه گاهي بين گروه ها و هيئت هاي مذهبي ايجاد مي شود.

ب ) متداخل شدن مراسم عزاداري ، با خرافات و امور ناصحيحي از فرهنگ عمومي مردم

ج ) اصالت پيدا كردن بعضي از فوايد جانبي و فرعي كه از طريق هر گروه اجتماعي ممكن است حاصل شود، مثل ديد و بازديد و...

د) فراهم آوردن آزار و اذيت هايي براي ديگران ، به طور مثال از طريق صداي بلندگو، بسته شدن خيابان و... كه اگر زياد تكرار شود، ممكن است افرادي را منزجر كند.

ه) استفاده از اشعار و موسيقي اي كه در شأن عزاداري حسيني نيست و گاهي ممكن است خلاف شرع باشد. (البته يادآوري مي شود كه مراسم آهنگين عزاداري و مولودي ها كه در جامعه ي ما رواج دارد، سهم بسزايي دارد در ارضاي نياز به موسيقي ، به ويژه در كودكان و نوجوانان ، چه بسا آنان را از جذب شدن به موسيقي هاي مبتذل باز مي دارد).

و) غلبه كردن بعد عاطفي ، و غفلت از بعد شناخت ديني در اين مراسم ، اين آسيب بسيار جدي است و در دراز مدت مي تواند تخريب كننده باشد.

ز) ايجاد رابطه هاي مريد و مرادي بين افراد معمولي ؛ گاهي ممكن است افرادي در لفافه و ناآشكار، به جاي دعوت به دين ، دعوت به خود كنند.

ط ) تكراري بودن محتوي و شيوه هاي جاري ؛ مثل سخنراني ها، اشعار و...

ي ) ساختن يا استفاده كردن از روضه و مطالبي كه مستند نيست ، اما تأثر عاطفي ايجاد مي كند.

ك ) انجام دادن بعضي رفتارها؛ مثل نواختن شيپور، اجراي آهنگ هاي مبتذل .

ل ) آسيب رساندن به بدن ، مثل قمه زني كه مبناي ديني ندارد.

م ) قرار گرفتن مجالس عزاداري ، در اختياز افراد كم سواد.

ن ) خواندن بعضي از اشعار غلو آميز كه خلاف اعتقادات ديني است .