«اخلاق جايگزيني عادت هاي شايسته به جاي ناشايسته است عادت هايي كه شرع مقدس اسلام جزئيّات آن را مشخّص كرده است » اخلاق بخشي از حكمت عملي است كه در حوزه فرهنگ اسلامي عبارت از اين است كه امور مربوط به خود و خانواده و جامعه و سياست برنامه ريزي شود و چنين اخلاقي را كتاب و سنّت مي سازد و در رفتار بزرگان تبلور پيدا مي كند.»

در زندگي امامان شواهد بسياري داريم كه آنان در عين حال كه تعاليم انسان دوستانه را ياد مي دادند «خود نيز در مقاطع مختلف ، در گرماي ظهر و سرماي سخت نيمه شب ، دست به عمل زده در هر مقياس كه ممكن بوده است خوراك و وسيله زندگي براي بينوايان حمل مي كرده اند.» پيروان خود نيز عملاً تعليم مي داده اند. خاندان ولايت و ياران با وفاي حسين (ع) در قضيّه كربلا نيز همان طور كه در رعايت آداب و دستورات اخلاقي و انجام امور شايسته مظاهر اخلاق بودند، در تدبير، سياست ، اجراي احكام عبادي و تربيتي نيز بهترين سرمشق به شمار مي آمدند. آنان به جهانيان آموختند كه فرامين قرآني تنها براي گفتن و نوشتن و شنيدن نيست بلكه براي اجرا و عمل است .» آنان در صحنه پيكار حضور يافتند و با آفريدن حماسه اي عظيم تعهّد خود را به انجام رسانيدند.

اينك به اختصار به توضيح ارزش هاي اخلاقي نظير مروّت ، ايثار و فداكاري كه برجستگي بيشتري دارند مي پردازيم :