امام حسين (ع) به عنوان مديري آشنا به جنگ و فرمانده سپاه ، سپاه خويش را آرايش و نظم مي بخشيد و از پراكندگي و گسستگي آنان جلوگيري مي كرد. البته قبل از عاشورا امام اتمام حجّت كرد كه هر كه مي خواهد برگردد واز همين جا بازگشت كند كه من كسي را به جبر و زور دعوت به ياري دين خدا نكرده ام و اين نيز يك نوع مديريت است كه سپاه امام با ياراني وفادار نظم و انظباط خود را بيابد و الا با وجود افراد بزدل و ترسو كار را نمي توان پيش برد. جنگ تن به تن ياران امام با سپاهيان ِ دشمن خود حكايت از نظم ايده آل مي نمايد. آرايش ِ سپاه خود نياز به فرمانده و مديري كار آشنا دارد كه امام اين شرط را كاملاً دارا بود، تنها سلاح ايمان و توكّل بر خدا بود كه اين نظم را پديد آورده بود. اتّحاد عقيده و رسوخ ايمان و شجاعت و دليري افراد سپاه اسلام بود كه كار مديريت را آسان مي كرد. امام خميه ها را در جايي برقرار ساخته بود كه دست دشمن بدان نرسد و دور آن رابه ويژه از پشت خيمه ها چاله هايي كنده بود تا دشمن از پشت به اهل بيت و ياران امام ضربه وارد نكند و اينها از خبرگي حضرت سيدالشّهدا در امر جنگ و كارزار بود. اين كه ياران امام خواهان جنگ در اسرع وقت با سپاه دشمن بودند و امام آنان را از شروع جنگ و آغاز كننده جنگ و پيكار باز مي داشت حكايت از مديريت در اين قيام خونين است . خود ياران امام و فرزندان و اهل بيت شريف او نيز مديراني بودند كه با آرامش و صبر كار را برامام سهل مي ساختند و چه مديري بهتر از زينب (س) و نيز امام سجّاد در هنگام جنگ و اسارت و....