در نهضت عاشورا انگيزه هايي دخيل بوده است : فزوني ظلم و ستم و اين كه امام حسين (ع) نيك مي دانست سرانجام بايد شمشير كشد و شهيد شود، مبايعه و بيعت گرفتن ستم گونه و خودخواهانه يزيد بن معاويه ، امر به معروف و نهي از منكر، عبرت آموختن به جامعه بشري آن زمان و در خطر افتادن آينده اسلام و مسلمانان و احياي سنّت جدش رسول خدا (ص) و مانند آن ، همه باعث شد تا آن حضرت رو به سوي كوفه آورد و قبل از رسيدن به آن جا در كربلا، آن سراي ماتم ، به طرز فجيع با يارانش به شهادت رسد.

شوق امام (ع) و يارانش به كشته شدن در راه خدا از انگيزه هاي مهم تر است كه عشق به خدا و رسول خدا و عشق و حب ّ به شهادت آنان را به كربلا كشاند. او و يارانش به دنيا و مافيها علاقه نداشتند و آن را پلي براي گذر به سراي آخرت مي دانستند، اين بود كه نهضت عاشورا شكل گرفت كه برخي از دلايل و عوامل آن بيان شد. امام مي خواست امربه معروف و نهي از منكر نمايد، كافري را به سوي اسلام و حق هدايت كند كه عملي نشد و آن سنگدلان و شكم پرستان كه شكم هايشان از مال حرام و لقمه حرام انباشته شده بود جنگ را بي رحمانه آغاز كردند و امام نيز وظيفه و رسالت مهم خويش را انجام داد و شهادت را بر اسارت ترجيح و برتري داد.