(وَلاَ تَحْسَبَن َّ الَّذِين َ قُتِلُوا فِي سَبِيل ِ اللّه ِ أَمْوَاتاً بَل ْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِم ْ يُرْزَقُون َ).

«كساني كه در راه خدا كشته شده اندرا مرده مپندار، بلكه زنده اند و نزد پروردگارشان روزي داده مي شوند.»

اين آيه ، نص صريح قرآن كريم است مبني بر اين كه كساني كه در راه خدا كشته مي شوند، زندگان جاويدند و آنها را مرده مپنداريد.

آري ، كساني هم كه در آفريدن حماسه عاشورا دخيل بودند و با نثار گوهر گرانبهاي وجودشان ، درس آزادگي ، عزّت ، شرف ، دينداري ، شهامت ، شجاعت ، صبر، گذشت و... به بشريت دادند به اين عمل خودايمان داشتند كه بر طبق وعده الهي كساني كه در راه خدا كشته شوند، مرده نخواهند بود، بلكه زندگاني جاويد خواهند داشت .

حماسه عاشورا نيز در بطن خود، برچنين بنيان هاي مستحكمي استوار بود كه هم چنان جاودانه مانده است و كساني هم كه در طول اين هزار وچهار صد سالي كه از حماسه عاشورا مي گذرد، خواسته اند خون حسين بن علي (ع) و يارانش را شست و شو بدهند و بگويند كه اصلاً اتفاقي حادث نشده و يا يك اتفاق عادي بوده است مانند ساير اتفاقاتي كه مي افتد؛ هرگز به مقاصد خود، دست نيافتند؛ چراكه اين حماسه يك اتفاق ساده و از نوع معمولي نبوده است .

چگونه مي توان در يك حماسه واقعي ، ايستادگي 72 نفر به همراه رهبرشان در مقابل هزاران نفر را يك اتفاق ساده و عادي دانست ، 72 يار باوفاي حضرت ابا عبدالله الحسين (ع) در اين حماسه عظيم ، در معرض آزمايش ها و امتحان هاي سخت الهي قرار گرفتند و با ايمان راسخ خود به خدا، در هيچ يك از آزمايش ها، ذرّه اي ترديد نسبت به هدف و راهي كه انتخاب كرده بودند، به خود راه ندادند.

به راستي آيا چيزي جز ايمان خالصانه ياران امام به وعده هاي پروردگارشان آنان را در پيمودن اين راه پر فراز و نشيب و خلق يك چنين حماسه اي عظيم ،توانمند مي ساخت ؟!

پس به تحقيق مي توان گفت حماسه اي كه خلق آن حماسه براي تحقق بخشيدن به فرامين الهي باشد، مطمئناً براي هميشه جاويد خواهد ماند و الگوي مصلحان و آزادگان خواهد شد.