در عصر امام حسين (ع) مردم گرفتار حكومت ظالم و فاسدي شده بودند كه براي مقدسات ديني و اسلام و مسلمانان حرمتي قائل نبود و اسلام در چنين شرايطي در معرض نابودي بود. امام حسين (ع) قيام بر چنين حكومتي را واجب مي ديد و با امتناع از بيعت با يزيد به مكه رفت و از آن جا به كوفه عزيمت كرد تا شيعيان را در جهاد بر ضد ستم رهبري كند.

خود حضرت در ديداري كه با «فرزدق » در مسير كوفه داشت ، ضمن بر شمردن فسادهاي حكومت «امويان » و تعطيل حدود الهي و رواج مي خواري و غارت اموال مردم فرمود:

«من سزاوارترين كسي هستم كه به ياري دين خدا برخيزم و شريعت مطهر او را عزيز بدارم و در راه او جهاد كنم تا كلام الهي برترين شود».