يكي از شاعراني كه به حادثه عاشورا از زاويه عرفاني و عشق به خدا نگاه كرده ،عمان ساماني است ، ديوان «گنجينة الاسرار» او با همين تحليل به حماسه حسيني نظر دارد. او امام حسين (ع) را سرمست از شوق و عشق الهي مي بيند، او را موجي برخاسته از دريا مي داند كه محو حقيقت خداست و در جدال عقل و عشق سپاه عشق را غالب مي سازد و حتي در وداع آخر خود با خواهرش از او مي خواهد كه حجاب وصل نشود.

و آنچه گفته شد، در مورد خاندان و ياران حضرت هر يك با توجه به مرتبه خويش جاري است .