صحنه عاشورا جلوه شهادت طلبي ياران با ايمان امام حسين (ع) بود، خود حضرت نيز پيشتاز و الگوي اين ميدان بود.

وقتي امام مي خواست از مكه حركت كند با خواندن خطبه اي از زيبايي مرگ در راه خدا سخن گفت و از آنها خواست كه هر كس طالب شهادت است و آمادگي بذل جان خويش را دارد همراه حضرت برود.

اگر در اظهارهاي ياران امام در شب عاشورا دقت شود، اين روحيه در گفتارشان موج مي زند و هر يك برخاسته و عشق خود را به كشته شدن در راه خدا و در حمايت از فرزند پيامبر و مبارزه با ظالمان ابراز مي كند و سخن شان اين بود:

«سپاس خدايي را كه با ياري كردن تو ما را گرامي داشت و با كشته شدن همراه تو ما را شرافت بخشيد».

حتي نوجواني چون حضرت قاسم (ع) مرگ را شيرين تر از عسل معرفي مي كند و از آن استقبال مي نمايد.

در صبح عاشورا با آغاز تيراندازي سپاه عمر سعد، حضرت خطاب به ياران خويش فرمود:

«خدا رحمتتان كند! برخيزيد به سوي مرگي كه چاره اي از آن نيست ».

و اين در واقع فراخواني به سوي حيات بود، حياتي جاويدان در سايه مرگ سرخ .