اهل بيت : در مقابل خواست خدا و تقدير الهي كاملاً راضي و خشنود بودند و با پشتوانه آن هر مشكل و بلايي را صبورانه و عاشقانه تحمل مي كردند.

امام حسين (ع) وقتي مي خواست از مدينه خارج شود، هنگام وداع با قبر پيامبر (ص) از خدا خواست كه آنچه رضاي او در آن است ، برايش مقدّر كند.

در مسير كوفه نيز پس از برخورد با «فرزدق » و آگاهي از اوضاع كوفه فرمود:

«اگر قضاي الهي بر چيزي نازل شود، آن را دوست داريم ».

شعار «رضا الله رضانا أهل البيت » از كلمات نوراني امام (ع) و خاندان او در اين سفر بود. در واپسين لحظه هاي حيات خود هم از حنجره خونينش زمزمه رضايت از تقدير الهي به گوش مي رسيد.